Bescherming van de zwakke weggebruiker

 

Artikel 29bis van de wet van 21/11/1989 biedt de zwakke weggebruiker extra bescherming. Bij een ongeval moet de verzekeraar van het voertuig de lichamelijke en kledijschade aan de zwakke weggebruiker betalen en dat staat los van aansprakelijkheid.

• Gaat het qua materiële schade alleen om kledijschade (wat met schade aan de fiets?)
• Hebt u weet hoe in dat opzicht de regels zijn in Frankrijk, Nederland en Duitsland?
• Doet een (Belgische) fietser die een ernstig fietsongeval heeft in één van die landen er goed aan om meteen een Belgische advocaat onder de arm te nemen?

Artikel 29bis van de “ Wam- wet” (Wet betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen) voorziet inderdaad enkel in een vergoeding voor de lichamelijke schade en de kledijschade van de zwakke weggebruiker.

Dit is de schade die in ieder geval vergoed zal worden door de verzekeraar van het motorvoertuig.

Onder lichamelijke schade vallen zowel de fysieke als morele schade en de medische kosten.

Onder kledijschade vallen zowel de schade aan kledij zelf maar ook aan bv. gebitsprothesen, een bril of een hoorapparaat.

Wil dit dan zeggen dat andere schade, zoals schade aan de fiets, niet vergoed zal worden? Neen. Dit betekent enkel dat deze schade niet “in ieder geval” vergoed zal worden. Wanneer aangetoond wordt dat de bestuurder van het motorvoertuig aansprakelijk is voor het ongeval, zal de verzekering gehouden zijn àlle geleden (en bewezen) schade te vergoeden waaronder dus ook de schade aan de fiets. Omgekeerd is het ook zo dat wanneer je als zwakke weggebruiker in fout bent, en dus aansprakelijk, je gehouden zal zijn om de schade veroorzaakt aan het motorvoertuig te vergoeden. Veelal zal hier de familiale verzekering van de zwakke weggebruiker wel in tussenkomen.

In Nederland wordt er ook voorzien in een bescherming van de zwakke weggebruiker. De bestuurder van het gemotoriseerde voertuig zal daar steeds voor minimaal 50% aansprakelijk zijn voor de schade. Zélfs indien er enkel een fout bij de zwakke weggebruiker ligt, zal de (verzekering van) bestuurder van het gemotoriseerde voertuig steeds de helft van de schade moeten betalen. In Nederland zal de eigen fout van de zwakke weggebruiker, in tegenstelling tot in België, dus een impact hebben op de mate van vergoeding.

Ook in Frankrijk is er bescherming voorzien voor de zwakke weggebruiker. In Frankrijk zal zelfs in bepaalde gevallen de bestuurder van het gemotoriseerd voertuig van deze “automatische” vergoedingen kunnen profiteren.

Ook Duitsland heeft, al lang voor dit in België het geval was, een gelijkaardige bescherming voorzien voor de zwakke weggebruiker.

Elk land heeft uiteraard wel zijn eigen regels en uitzonderingen waar in in dit artikel niet verder gedetailleerd zal worden op ingegaan.

Wel van belang is nog het volgende. Vroeger was het bij een ongeval in het buitenland bijzonder moeilijk om contact te krijgen met de (buitenlandse) verzekeraar, laat staan de geleden schade vergoed te zien. Sinds enkele jaren is er hiervoor Europese regelgeving ontstaan om alles wat eenvoudiger te maken. Zo zal elke BA-verzekeraar een vertegenwoordiger moeten kunnen aanduiden in elk Europees land waar de schadelijder kan gaan aankloppen in de eigen taal.

Om deze reden is het ook aangewezen om bij een ongeval in het buitenland toch een Belgische advocaat onder de arm te nemen. Deze kan u van bij het begin bijstaan in de procedure en ervoor zorgen dat u zo spoedig als mogelijk (en zo volledig mogelijk) vergoed wordt voor de geleden schade.

Hebt u verder nog vragen over dit onderwerp of over het wegverkeer in het algemeen aarzel dan niet om een van onze gespecialiseerde advocaten te contacteren. info@nevisis.be